Wat een prachtige winterdag was het! De lokroep van de zon was zó sterk dat zelfs steller dezes, die nochtans meer in een binnen-lekker-warm-stemming is dan in een buitenstemming, besloot tot het halen van een frisse neus. En wat is dan een voordehand liggende bestemming!? Juist, het recreatiegebied Geestmerambacht…

Ik parkeerde de auto aan het eind van het Vlasgat en begon aan mijn wandeling. Ik koos voor een heen-en-weertje langs natuurgebied de Kleimeer. Een en al rust voor het oog, maar niet voor het oor want midden in het riet waren rietmaaiers aan het werk met grote zoemende machines. Toen ze tegen vieren het bijltje erbij neer gooiden, nam het verkeer op de N245 het stokje over… In ons druk bewoonde kikkerlandje zijn plekjes waar de stilte oorverdovend is, bijna onvindbaar, vrees ik.

Echter dit ongemak werd ruimschoots gecompenseerd door de rust die het rietland uitademde. Het late middaglicht streek over de rietvelden en naarmate de zon ter kimme daalde, werd het licht steeds warmer… Van zilver naar goud naar koper naar vuur. Hieronder enkele beelden.