Veldwijk is een grote GGZ-instelling in Ermelo. Vanaf de spoorwegovergang loop je zo het landgoed op. In een parkachtige omgeving staan her en der verspreid, verstopt in weldadig en overvloedig groen, de gebouwen van de inrichting. Het terrein is toegankelijk voor wandelaars en o.a. de aanlooproute voor het Pelserpad loopt over het domein. Ik kan mij niet ontdoen van de indruk dat de naam van de wandeling die wij gaan maken is ‘geïnspireerd’ door deze GGZ-instelling… en daar kun je iets van vinden. Persoonlijk vind ik het grappig gevonden en wat mij betreft hoef je er niks kwaads achter te zoeken. In onze maatschappij waarin elk woord steeds vaker op een gouden weegschaaltje wordt gelegd, vind ik het een dappere en gewaagde keuze.

Ik heb op zaterdag 13 mei met J. afgesproken op Amsterdam Centraal: 10 uur, spoor 11b. De schikgodinnen bepalen echter dat het een half uur later wordt. Op station Zaanse Schans staat een stoptrein aan de ketting: er is politieonderzoek gaande. Mijn trein keert terug naar Wormerveer en over het linkerspoor rijden we naar Zaandam en verder.

Via Amersfoort gaat de reis dan samen verder naar Ermelo, een dorpje aan de rand van de Veluwe. Terwijl de trein het stationnetje uitrijdt, lopen wij naar het zonovergoten terras van café-restaurant Peacock. Helaas, voor 12 uur wordt hier niet geserveerd en dus strijken we aan de overkant van de straat neer op het al even zonovergoten terras van snackbar De Halte.

Na de koffie gaan we op pad. We steken de spoorlijn over en lopen het GGZ-terrein Veldwijk op.

Op het terrein is het een wirwar van geasfalteerde lanen, fietspaden en wandelpaden naar en tussen de gebouwen en paviljoenen door. Er vindt vandaag een tuinmarkt plaats: het is er nog niet druk. Er staan heel wat kraampjes met aantrekkelijk geprijsde spulletjes maar we laten ons niet verleiden tot de aankoop van iets dat we nog de hele dag moeten meezeulen in de rugzak… De routebeschrijving die ik van Wandelzoekpagina.nl heb gehaald, blinkt niet uit in duidelijkheid en het kaartje is niet gedetailleerd genoeg om altijd uitsluitsel te geven. We gokken dat we de bewegwijzering van het Pelserpad moeten volgen en dat is een juiste aanname. We vinden het paadje door het bos waarlangs we landgoed Veldwijk verlaten.

We steken een wat grotere weg over. De bewegwijzering leidt ons over klinkerweggetjes, zandwegen en graspaden door het boerenland. Het ene moment lopen we tussen de akkers en de weilanden, dan doorkruisen we weer een stukje bos of lopen we aan de rand van een brede singel met bomen en struiken. Het Pelserpad is een zgn. Klompenpad en voert soms over privé land – met instemming van de eigenaar. De boerderijen in dit boerenland lijken grotendeels door stadsmensen te worden bewoond. Een trend die je overal in ons overbevolkte land kunt vaststellen!

Ik knipper even met mijn ogen: zie ik het goed? Jawel, hier ligt een heuse wijngaard. Een van de vier hier in de regio, begrijpen we. Helaas is er geen proeverij aan de gang dus het blijft vooralsnog gissen naar de smaak van deze vaderlandse wijnen…

De route schampt de bebouwing van Ermelo en keert zich er vervolgens weer van af. Een smal paadje brengt ons in Natuurtuin de Zandkamp. Op de website van Stichting Natuur- en MilieuPlatform Ermelo lezen we het volgende: “In het gebied ligt op dit moment de visvijver, het Pelserpad (klompenpad) loopt er doorheen, er is een zandwal, een bijenstal en ’s zomers een bloemenweide. De twee laatsten zijn in beheer bij de heer Van den Broek, imker. Het is de bedoeling om het gebied naast en rondom de visvijver op te knappen en om te vormen tot een Natuurtuin. Nieuwe struiken en planten kunnen dan ruimte bieden aan insecten, vogels, kikkers, hagedissen enzovoorts. Daarnaast zijn er ideeën om de visvijver op te knappen en een wandelpad er rondom en een steigertje erin aan te leggen. Zo wordt het aantrekkelijker voor educatie aan schooljeugd en zal een mooi wandelgebiedje kunnen ontstaan.“

Bij de visvijver staat – zeer uitnodigend – een bankje dat ons uitnodigt om plaats te nemen en de meegebrachte boterhammen naar binnen te werken. Een echtpaar waterhoen zwemt met kroost tussen het riet, kikkers later van zich horen, de wind ruist door de bladeren van de populieren en andere bomen die om de visvijver (een voormalige zandwinning?) staan. Wat ons betreft hoeft hier niet zoveel meer te worden opgeknapt… Laten we Nederland niet nog verder aanharken! Het is intussen lekker warm geworden. Ik benijd J. die een afritsbroek draagt en dus haar benen aan de lucht kan blootstellen…

We wandelen verder nadat we eerst hebben rondgekeken in de natuurtuin, waar al heel wat plantensoorten staan te bloeien.

We verlaten de Zandkamp en na een paar honderd meter lopen over een breed zandpad, moeten we rechtsaf door een klaphekje. Het smalle pad loopt langs de bosrand. Fluitenkruid en brem completeren de symfonie van lentegroen… Dit paadje gaat weer over privé land… wat mooi dat wij daar mogen lopen!

Even verderop passeren we een volgend klaphekje. Het zandpaadje langs het roggeveld loopt naar een boerderij.

De route zigzagt nu door het landschap om uiteindelijk de spoorlijn te kruisen. Hier lopen we de Groevenbeekse Heide op. Wat meteen in het oog springt, is de belabberde toestand van de heide: die staat er gortdroog en verdord bij. De vraag is of dit heideveld nog gered kan worden? Of is de struikheide zó krachtig dat ze vanzelf zal regenereren? De toekomst zal het moeten uitwijzen…

De alleenstaande eiken op de heide staan gelukkig wél in lentetooi. Voorzichtig kleurt hun kroon lichtgroen, om straks via bronsgroen zomergroen te worden… Ondanks het mooie weer is het ook hier vrij rustig. De route slingert linksaf, rechtsaf door het heidegebied tot we bij een grafheuvel komen. Met een scherpe bocht gaan we het bos in. We betreden Landgoed Oud Groevenbeek.

De routebeschrijving klopt hier niet of is onduidelijk (of wij zijn bevangen door de hitte die ons vermogen tot begrijpend lezen heeft aangetast…). In elk geval moeten we even de hulp inroepen van een kaartenapp op onze telefoon om bij het kasteeltje te komen, waar alweer een uitnodigend bankje staat. Tijd voor een slok water en een reep.

Vanaf het kasteel (thans een landgoedhotel, begrijpen wij) volgt een wat saaier (in feite het enige saaie) stuk. Aan de overkant van de Telgterweg lopen we het bos weer in en gaat de route voor de tweede keer langs en door een heidegebiedje dat op onze kaart geen naam heeft en er zo mogelijk nog erger aan toe is dan de Groevenbeekse Heide…

We hebben het vandaag al eerder gemerkt: het heeft de afgelopen dagen veel geregend en zelfs hier op de zandgrond van de Veluwezoom moeten we soms langs grote, diepe plassen navigeren!

We komen opnieuw in boerenland. De route zigzagt nu richting het eindpunt van de wandeling: station Putten. Net als we het station naderen, gaan de slagbomen dicht en loopt onze trein binnen. Die halen we dus niet en dat geeft ons een excuus (als we dat al nodig zouden hebben) om ons lekker in het zonnetje te zetten op het terras van uitspanning De Oude Deel, waar het gezellig druk is. De mensen zijn uitgelaten: eindelijk eens lekker weer!

Het koele weizen bier van Brand laat zich vlot naar binnen gieten… Veel te gauw is de volgende trein in aantocht… Putten – Amersfoort CS, Amsterdam CS (dag J. tot de volgende keer!) en tot slot Alkmaar Noord. De reis naar huis is vlot verlopen. Thuis heeft vrouwlief het eten op tafel staan… Ik voel me ontzettend verwend!