“The parties were bigger. The pace was faster, the shows were broader, the buildings were higher, the morals were looser, and the liquor was cheaper.”
F. Scott Fitzgerald, The Great Gatsby, 1925.
De afgelopen maanden kwamen de Roaring Twenties onze huiskamer binnen met de fan-tas-tische Duitse TV-serie Babylon Berlin; en afgelopen zaterdag liepen we diezelfde Roaring Twenties tegen het lijf in Bergens onvolprezen Museum Kranenburgh. Daar waar de TV-serie je onderdompelt in het decadente Berlijn van de jaren ’20 met op de achtergrond de dreigende opkomst van het fascisme, confronteert de tentoonstelling in Kranenburgh je met de kunst uit die tijd – en met wat wel eens de volgende Roaring Twenties kunnen worden, namelijk de 20’er jaren waarin wij nú leven. In het boekje dat je krijgt als je het museum bezoekt, staat dat alzo verwoord.
Toen we in 2019 begonnen aan de voorbereidingen voor deze tentoonstelling wisten we niet dat we in 2020 een decennium binnen zouden struikelen waarin een wereldwijde pandemie, natuurrampen en maatschappelijke activistische bewegingen zoveel onrust zouden brengen.
In deze roerige tijd is ons verlangen naar een betere wereld groter dan ooit en schreeuwt het om verbeeldingskracht. Verbeelding is een basisvoorwaarde om zin en betekenis te kunnen geven aan wat we zien, om te kunnen omgaan met wat we niet begrijpen of niet willen accepteren, en om ons überhaupt een voorstelling te kunnen maken van een toekomst die er nu nog niet is.
Je loopt door zalen waarin zowel zeer eigentijdse als 20ste-eeuwse kunst is te zien. Soms naast elkaar geplaatst, soms tegenover mekaar. Soms puur uit die tijd, soms in mengvorm, waarbij met name de hedendaagse kunstenaars zich laten inspireren niet alleen door de uitdagingen van deze tijd maar ook door de (vorm)taal van het eerste decennium na de Eerste Wereldoorlog… Ik ging zonder enige specifieke verwachtingen naar binnen en liet me verrassen. En dat is me goed bevallen!
De eerste zaal waar je doorheen loopt, is er een waar video- en TV-schermen opgesteld staan en allerlei bewegende beelden samen een betoverend geheel vormen waarop je haast niet uitgekeken geraakt… Het begin van een heerlijke ontdekkingsreis langs zeer uiteenlopende kunstuitingen…
Na deze wandeling door de 20’er jaren van de 20ste en de 21ste eeuw (wij staan in feite nog maar op de drempel van onze Roaring Twenties – dat belooft!) hebben we behoefte aan even zitten onder het genot van wat lekkers. Vrouwlief bestelt een verse muntthee en een gebakje dat de naam ruïnesteen heeft meegekregen. Ik kies een amarettogebakje (verslavend lekker) en drink daar een biertje bij dat in Bergen wordt gebrouwen: Stoked! Het is een ongefilterde pils, gebrouwen volgens het Duitse Reinheitsgebot. Ik ben geen pilsliefhebber (ik sterf liever dan een Heineken, Amstel, Stella, Jupiler of consoorten te drinken) maar dit is lekker bier. Onthouden!
In de oude villa Kranenburgh gaat de tentoonstelling verder. Hier hangt werk van leerlingen van het Alkmaarse Murmellius Gymnasium, geïnspireerd door de tentoonstelling. “Na anderhalf jaar mondkapjesplicht, lockdowns en online leven geeft Reset Generation jongeren een stem en de ruimte om zich te laten zien en horen over onderwerpen als gender, milieu en toekomst.”
En op de eerste verdieping is werk te zien van het KunstenaarsCentrumBergen. Altijd leuk…
Deze tentoonstellingen zijn nog tot en met 3 april te zien. Mocht je in de buurt zijn, loop dan eens binnen, het is echt de moeite waard! Bij de tentoonstelling hoort een boekje, getiteld The Roaring Twenties waarin je de meeste kunstwerken afgebeeld vindt alsook interessante achtergrondinformatie en uitleg over wat er is te zien.
tsjiess 
Wat een variatie!