Zaterdag 20 juni 2020

Hoewel het vrijdagavond laat is geworden – in het aangename gezelschap van mijn leesvrienden – ben ik zaterdag toch redelijk vroeg op. Wat niet betekent dat ik ook vroeg op pad ga, maar zo rond 11 uur zit ik alsnog op de fiets. Het eerste plan was om eens naar de Schermer te fietsen: eeuwen geleden dat ik daar heb getoerd… Het tweede plan was om naar de Kleimeer te fietsen en een rondje te lopen. En het is geworden: op de fiets met een ruime boog helemaal om Heerhugowaard (‘de puist van Noord-Holland’) heen…

Ik fiets langs het Noordhollandsch Kanaal naar het noorden, ga de Nauertogt op en neem het fietspad langs de Kleimeer. Twee sterntjes vliegen dreigend boven mijn hoofd: wat een mooie vogeltjes zijn dat toch! Via camping Molengroet, Noord-Scharwoude en Oudkarspel kom ik langs het Kanaal Omval-Kolhorn te fietsen. Een primeur. Het grappige is dat ik gedurende vele jaren, op weg naar mijn werk in Slootdorp, parallel aan dit kanaal met de auto heb gereden. Er is een verschil in sfeer tussen de N242 en de Waarddijk… neem dat van mij aan!

Ik beland in Verlaat maar ik ben eerder aan de vroege kant: het middaguur heeft net geslagen… Wat doe je, als er een Ierse pub op je route ligt? Dan denk je toch: tijd voor een Guinness. Met iets erbij.

Na een heerlijke en voedzame Cottage Croque stap ik weer op de fiets. De tocht gaat naar Oude Niedorp, door het gehucht Frik (woont hier een onderwijzer?) en dan over achtereenvolgens de Kerkweg, de Groenedijk, de Berkmeerdijk, de Plemdijk en de lange Oostdijk naar Rustenburg dat gelegen is aan de Ringvaart om de Heerhugowaard. Of is dit de Schermer Ringvaart? Of alletwee? De berm van de Oostdijk is ingezaaid met talloze wilde bloemen: een lust voor het oog en vast een insectenparadijs!

Over rustig asfalt trap ik nu westwaarts, terug naar Alkmaar. Aan de ringvaart bij het dorp Oterleek is een molen annex bakkerij gevestigd. Fermento biedt er een dagbesteding aan mensen met een verstandelijke beperking. In het molenbedrijf werken zo’n tien mensen. Zij malen het graan, bakken broden en koekjes, en verkopen de eigen producten (aangevuld met producten uit andere werkgebieden van de antroposofische Raphaëlstichting) in de bakkerswinkel op het molenerf. Helaas is de winkel al gesloten…

Ik trap de laatste kilometers weg. Je merkt dat je dichtbebouwd gebied nadert: wie de agglomeraties van Heerhugowaard en Alkmaar wil ontvluchten, komt al gauw terecht aan de rand van de Schermer… Ik kom langs het Oude Gemaal, waarin het Poldermuseum is ondergebracht. Ik heb het museum nog nooit bezocht, het staat nog op mijn lijstje. Een aantrekkelijk terras brengt me even in de verleiding, maar ik wil naar huis toe dus het Poldermuseum is voor een andere keer… Wie weet deze zomer, want we gaan waarschijnlijk niet op reis!

Net voor Alkmaar steek ik met een grote brug opnieuw het Kanaal Omval-Kolhorn over. Meestal raas ik hier met de auto langs, nu kan ik afstappen en vanaf het viaduct eens rustig uitkijken over de rietvelden die het kanaal afschermen van het bedrijventerrein Beverkoog: een mooi stukje ongerepte natuur, ingeklemd tussen menselijke activiteiten…

Voor diegenen die dit rondje ook willen fietsen: ik volgde bijna uitsluitend de knooppunten van het netwerk Noord-Holland. Wees gewaarschuwd: de foto’s bij dit stukje geven een romantisch beeld van een vrij ongerept landschap. Op veel plekken is het landschap echter best verrommeld…