Woensdag 25 maart 2020

Vandaag parkeren we aan het eind van de middag op de parkeerplaats aan het begin van de Zeeweg naar Bergen aan Zee, net voorbij de boerderij die de naam De Franschman draagt. Er staan nog aardig wat auto’s maar we verwachten dat de meeste mensen nu wel huiswaarts zullen gaan want het loopt tegen kook- en etenstijd. We gaan wandelen ten westen van het fietspad naar Bergen; ons doel is ‘het koepeltje’.

We gaan het fietspad op en slaan na 200 meter linksaf, het bos in. Ongelooflijk hoe fotogeniek die bladloze bomen zijn, met hun kronkelende takken, gegeseld door de wind… Vooral eiken groeien hier, ook al zo bijzonder op deze arme zandgrond.

Over een uitgestrekte open vlakte lopen we westwaarts, zeewaarts dus, al is de zee niet ons doel – dat is te ver voor een rondje aan het eind van de middag. We steken een fietspad over en lopen over mooie zandwegen tussen heidevelden en door bossen tot we bij ‘het koepeltje’ komen.

De onvolprezen website Oneindig Noord-Holland vermeldt op een van haar pagina’s (Thema Tweede Wereldoorlog) het volgende: “In de duinen bij Bergen aan Zee is onderaan duin Thabor een eigenaardig koepeltje te vinden. Dit koepeltje huisde een waterput, waarschijnlijk om water voor de paarden uit de grond te halen.”

De zon begint te zakken, avondlicht valt over het duin en kleurt alles zachtroze tot oranje…

Ook vandaag hebben we in alle rust gewandeld – op enkele wandelaars en hardlopers na kwamen we niemand tegen. De meeste mensen houden keurig afstand van elkaar en ik moet het gewoon eerlijk zeggen: zelfs enkele (!) hardlopers deden het!