Om de dag te beginnen maak ik vandaag een heel ander rondje dan de afgelopen weken… We zijn sinds gisteravond namelijk in Garbenteich, een dorpje in de buurt van Giessen. Het is het dorp waar onze dochter woont en we logeren in haar huis. Zelf is ze niet thuis, ze is ‘op pad’ voor het werk.

Mijn rondje betreft de wandeling naar de bakker (en de supermarkt) – en terug. Na het ontbijt met vers gebakken Backhaus Brot, belegd met Edelsalami en weggespoeld met een paar mokken Keniaanse thee uit Kericho, rijden vrouwlief en ik via Wetzlar naar Braunfels, waar we parkeren aan de voet van de heuvel waarop een prachtig kasteel staat.

We lopen Braunfels in. Het dorp ligt onder het kasteel en ziet er charmant uit. Smalle straatjes, een fraai dorpsplein, mooie winkeltjes, gezellige terrasjes en heel veel vakwerkhuizen…

We stappen de tourist office uit met een folder in handen met drie rondwandelingen door de streek. We gaan een variant doen, iets tussen de korte en de wat langere in. De wandeling is aangegeven met gele stickers en bordjes waarop de torens van Braunfels prijken. Helaas zijn nogal wat stickers en bordjes verbleekt of zelfs verdwenen, met name in de bebouwde kom, het is dus even zoeken voor we het goede pad vinden dat ons de bossen in voert!

In Duitsland kun je in feite niet spreken van paden, maar zijn het over het algemeen onverharde boswegen waarover je loopt! De weg stijgt aangenaam. Het bos ziet er goed uit: nog mooi groen, geen sporen van verdroging en verdorring, althans niet door onze ogen waargenomen. Er bloeit niet veel meer, dit is toch vooral het seizoen van de verdorde planten. ‘Verdorde’ klinkt heel negatief maar zo bedoel ik het niet, ik kan enorm genieten van al die uitgebloeide planten. Hier en daar zien we ook paddenstoelen, maar hun aantallen vallen tegen.

We verlaten de aangegeven route. De weg stijgt en uiteindelijk staan we bij de bosrand waar achter schrikdraad een klein groepje zwartwitte koeien staat te grazen. Aan de horizon zien we de torens van het kasteel van Braunfels. Sprookjesachtig ziet het er van hier uit!

Door de weilanden dalen we af naar het dorp waar we de tijd nemen om alles eens goed te bekijken. We lopen ook omhoog naar het kasteel. We bezoeken het niet, dat doen we een andere keer. Wel drinken we thee in het Burg Café.

Het is tijd om terug naar Giessen te reizen waar we zoonlief van de trein halen. In Garbenteich zetten we ons op het balkon in het zonnetje; dat doet deugd na een toch ietwat sombere dag. Tegen zeven uur lopen we naar La Grotta, de onvolprezen pizzeria in het dorp, op tien passen lopen van ons verblijf.

Het Köstritzer Schwarzbier lest uitstekend de dorst; de pizza (de vulling moet je zelf samenstellen) smaakt verrukkelijk en zo ook de vino primitivo die ik er bij bestel… En dat allemaal onder het genot van mooie gesprekken. Hoe rijk is dat!