Gisteren was het 4 januari en de vrouw die ruim 61 jaar geleden mijn fysieke lichaam op deze planeet heeft gezet, was jarig*. Dit feit en de traditie om elkaar aan het begin van een nieuw jaar in de armen te sluiten en het allerbeste toe te wensen, dreef ons naar de Koekenstad.

Onder een loodgrijs uitspansel stuurde ik onze rode bolide zuidwaarts; we reden over de A4 dus via Rotterdam en Bergen op Zoom. De horizon lichtte op boven de schoorstenen der Antwerpse haven. Nee, niet door de vlammen der affakkelinstallaties, maar door de dunnere bewolking waar doorheen enig zonlicht de aarde kon bereiken.

Voorzichtig gaven we mijn breekbare moeder onze hartelijke verjaardagsknuffels. Daarna gingen we boodschappen doen. Halte 1: Den Bezekoek, alwaar ik de bijnaam Koekenstad eer aan deed en ne koffiekoek mè chocolat en crème kocht. Vervolgens liepen we door de Voetgangerstunnel naar ’t stad. Halte 2: bakker Goossens in de Korte Gasthuisstraat. Ik had ’s ochtends gebeld en mijn bestelling (worstenbrood en boterpistolekes) doorgegeven, we visten deze keer dus niet achter het net. Tot onze grote verbazing troffen we er in de rij voor de winkel niemand minder dan zoonlief aan, die na een weekje Ardennen op weg was naar zijn jarige grootmoeder. Ik kan je vertellen dat het zeer raar aandoet, zo’n vertrouwde verschijning op het netvlies te krijgen op een plek waar je het helemaal niet verwacht! Vrouwlief en ik sloten keurig achter in de rij aan.

Bij bakkerij Goossens sta je altijd in de rij… voor hun lekker brood, hun hemelse dikke speculaas, hun roggeverdoemekes, … 

Halte 3: slagerij Scaldis waar je naar mijn smaak de beste filet américain préparé van België en omstreken kunt kopen. We kochten nog andere charcuterie en ik voegde ook een beuling toe aan mijn bestelling. Beuling wordt ook wel pensen genoemd en het is bloedworst, maar dan in de vorm van een braadworst. Ik ben er dol op… Appeltje stoven, aardappeltje bakken en beuling erbij; wegspoelen met een donkerbruin trappistenbier (Westmalle, Chimay, Rochefort, …). Jammie, dat wordt straks een feestje! Hou er wel rekening mee dat je huis ernaar gaat ruiken – en niet iedereen is even blij met deze geur!

Met de tram reden we onder de Schelde door terug naar Linkeroever alias het Sint-Anneke. Halte 4: slagerij Van Raemdonck voor zijn overheerlijke rundercarpaccio en het gehakt voor de worstenbroodjes die ik binnenkort moet bakken. Ja, moet bakken. Want op 21 december (Buitensluit) sloten mijn collega’s me op in de personeelskamer en ik mocht er pas weer uit toen ik beloofde om op Verloren Maandag (valt dit jaar op 14 januari) te trakteren met worstenbrood. Goede tradities moet een mens niet alleen in ere houden, maar ook exporteren… Cultuur bijbrengen zou je dat ook kunnen noemen ;-).

De rest van de dag verliep gezellig. Ik sprak mijn drie broers weer eens. Dat dit op één dag gebeurt, mag een wonder heten want dat gebeurt zelden!

Dit soort beeldjes vind je op veel hoeken van straten in het oude centrum van Antwerpen.

*Al 11 jaar mag ze het weekblad Kuifje niet meer lezen… Dit weekblad was bedoeld voor de lezer van 7 tot 77 jaar…