De afgelopen dagen hebben we steeds een wandeling om de Kleimeer heen gemaakt, met de verrekijker en de camera paraat… want we zijn op vogeljacht, zonder evenwel de schoonheid van het landschap en de jubelende lentesfeer uit het oog te verliezen…

In het riet zitten en zingen er allerlei vogeltjes. Ze zijn bijna niet te fotograferen omdat de zon al vrij laag staat en ik dus met tegenlicht moet rekening moet houden, en omdat ze zich schuil houden tussen de rietstengels. Dat maakt dat de camera moeilijk scherp stelt… We lopen tegen de klok in, met de Kleimeer de hele tijd aan onze linkerkant.

Op een stuk land waar riet is gewonnen, zitten een heleboel grauwe ganzen en eenden. Met name de krakeenden zijn interessant om te zien: vroeger waren ze eerder een zeldzame verschijning maar de laatste jaren neemt hun aantal in de Kleimeer toe…

Aan het eind van het slingerende dijkje komen we op de Nauertogt. Hier loop je 150 meter over het fietspad en dan mag je weer onverhard lopen aan de andere kant van een sloot die parallel met de weg loopt. In het struikgewas zien we een klein vogeltje, het is een zwartkop (mannetje).

Bij de ingang van het Geestmerambacht (fietspad) kiezen wij voor een onverharde weg die op een dijkje loopt. Al gauw komt de Kleimeer in beeld… In een boom naast het pad zit een roodborstje uit volle borst te zingen.

Niet alleen de vogels hebben mijn aandacht, ook op de plantenwereld richt ik mijn lens!

Voorbij het huis dat in de Kleimeer staat, krijgen we uitzicht op een landje dat plasdras staat… En wat ziet ons oog?? Feest!! Daar staat een roerdomp! Nu het riet nog zo laag is, kun je hem goed zien. Af en toe laat hij zijn roep horen, ik denk onwillekeurig aan de stoomboot van Sinterklaas, hoewel de associatie met een misthoorn ook begrijpelijk is! Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik een roerdomp zie… wat bijzonder!

Terwijl we staan te turen door onze kijkers, komen er twee mannen bij staan, ze blijken van de Vogelwerkgroep Alkmaar te zijn. Ze weten ons heel wat te vertellen over de vogels die hier leven. Ze hebben alletwee zonet zowaar het geluid van een snor opgevangen. Dat hebben wij enkele jaren geleden ook gehoord, dat vergeten we nooit. We vervolgen onze wandeling, maar de snor drukt helaas zijn snor…

Aan het begin van de wandeling heb ik een vogeltje in het riet gefotografeerd. De foto is onscherp en met tegenlicht gemaakt, maar de vogelaars weten ons toch te vertellen dat het een blauwborst is. Voor we naar de auto lopen, gaan we het dijkje weer op. En ja hoor, de blauwborst laat zich, in de bramen aan de overkant van de brede sloot, goed horen en goed zien. De foto is niet scherp, maar ik deel ‘m toch. Kwestie van bewijs 😉.

Het is opvallend hoeveel mensen er nu lopen, vaak met hun trouwe viervoeter aan hun zijde maar nóg vaker met een flinke verrekijker om de hals… We concluderen dat ons wandeltijdstip, onder etenstijd, uitstekend is gekozen en dat we dat gewoon aanhouden!

Het loopt tegen achten en de zon verdwijnt als een roodgloeiende kogel achter de bomen. Het was weer een waar genoegen om een rondje Kleimeer te kuieren. Een genoegen? Een feestje!