Het is zaterdag en in de loop van de dag begint de wind opnieuw aanwakkeren. Noord-Holland is nog niet bekomen van storm Poly: overal zie je omgewaaide bomen liggen, de straten liggen nog steeds bezaaid met takjes en bladeren…

Zoals altijd vertrekken we vanaf de parkeerplaats aan het Vlasgat. Het is na etenstijd. Er staan slechts enkele auto’s geparkeerd. Al vanaf de parkeerplaats merk je dat de wind weer stevig waait: de kruinen van de bomen gaan heen en weer en het riet maakt doorlopend diepe buigingen…

We lopen het pad op dat langs de Oude Kleimeer loopt. Al meteen zien we boven onze hoofden afgebroken takken hangen die wachten tot ze met de hulp van mensenhanden of door een stevige windvlaag naar beneden kunnen storten. Vrouwlief keert meteen terug op haar schreden, ik loop het pad zo’n 200 meter op. Eerst kom ik langs ‘mijn’ boom: een enorme wilg waar het pad met een linkse boog omheen gaat. Hij heeft de storm aardig doorstaan al zijn er ook bij hem wat takken afgebroken. Iets verderop, waar een omgevallen boom al jarenlang dankbaar in gebruik is als bankje, ligt een wilg die is afgebroken. Zijn tweelingbroer, die de wortels met hem deelt, staat nog rechtop maar helt vervaarlijk naar achteren. Bij elke windvlaag hoor ik gekraak. Met een stormachtige nacht op komst, waarin uithalen tot windkraag 8 worden verwacht, schat ik de kans hoog in dat hij er morgen ook bij is gaan liggen…

Ik loop terug en ga vrouwlief achterna, die inmiddels de dijk opgelopen is die tussen de Oude en de Nieuwe Kleimeer loopt. Het Recreatieschap is weer eens natuurvriendelijk bezig geweest: over de volle breedte is de dijk gemaaid en daarmee is een biotoop vernield waar in de zomer en het najaar talloze insecten hadden kunnen leven en dus ook kleine vogels-insecteneters hadden kunnen foerageren…

We lopen over de dijk tot we rechtsaf kunnen, naar het fietspad. Rechts van ons liggen de ondiepe plassen die een tiental jaar geleden zijn aangelegd en waar vandaag opvallend veel eenden zwemmen. We zien hier wel eens kluten waden, en een enkele keer lepelaars. Of we die laatste nog gaan zien, is maar de vraag nu de lepelaarskolonie bij het Zwanenwater door de vossen schijnt gedecimeerd te zijn…

Links van ons ligt de Oude Kleimeer. Al eeuwenlang ligt dit cultuurlandschap er behoorlijk ongeschonden bij. En al eeuwenlang wordt hier riet geoogst… Menig dak in de omgeving van Alkmaar is gedekt met riet uit de Kleimeer!

Over het fietspad lopen we terug naar de parkeerplaats. De ondiepe plassen liggen opnieuw aan onze rechterhand en nu kijken we links van ons uit over de weilanden richting Koedijk. In de avondzon kleurt de zuring extra rood en de pluizende distels lichten wittig-glinsterend op in het tegenlicht… Hier lopen, de wind in de haren en de zon op onze huid voelend, genietend van het landschap, de kleuren, de natuur, en dat zo dicht bij huis: wij boffen maar!