Zaterdagochtend hebben we genoten van een prachtige tentoonstelling in Singer Laren, en na de middag gaan we lekker wandelen in de omgeving. Ik heb een wandeling gedownload van mooisteroutes.nl. Vertrekpunt: restaurant De Eendracht aan de Oude Naarderweg 2 te Blaricum. Adres ingetikt in de tomtom, en rijden maar…

We parkeren op een beschaduwd plekje op de parkeerplaats. Restaurant: check! Klaphekje: check. Omheining: check! Schaapskooi: nou euh… het zal wel zeker!? We gaan op pad. Na een paar honderd meter hapert de routebeschrijving: er is sprake van een tweesprong, maar in realiteit hebben we hier echt wel keuze uit meer dan twee paden. Okay, we laten de ruiterpaden buiten beschouwing en nemen het pad dat naar een bosje loopt, zoals de routebeschrijving aangeeft. We volgen even later de bosrand (klopt) en moeten vervolgens door het bos en over een reep heide om de N527 over te steken. De beschrijving heeft het over paaltje nr. zoveel en paaltje nr. zoveel – er klopt weeral niks van…

We lopen verder en zoeken onze weg door het bos. Hier en daar krijgt het bos al herfstige trekjes: met name de krentenboompjes zijn helemaal vergeeld en laten hun blaadjes al vallen…

We lopen op goed gevoel verder en komen vlakbij een tennisvereniging op een asfaltweggetje (hoezo een asfaltweggetje??) en vervolgens naderen we dan wel een drukke weg: de N527, zo blijkt, maar de reep heide ontbreekt.

Tja, dat kan dus kloppen… we staan verdorie dik twee kilometer verwijderd van waar we de weg hadden moeten kruisen! Sh… poep! We nemen nu echt de tijd om de kaart te bestuderen en uit te zoeken wat er is misgegaan… En ja hoor, niet voor het eerst heeft onze Hyundai navigatie ons in de luren gelegd! We zijn niet vertrokken bij restaurant De Eendracht, maar bij restaurant De Goeie Gooier! Dat verklaart waarom we de routebeschrijving en de kaart niet zo goed snapten. Grappig hoe je verstand toch probeert weg te redeneren dat er iets mis is met jou – en de schuld bij de routemakers legt! Of is dat gewoon een narcistisch trekje?

We staan dus vlakbij zwembad Sijsjesberg. Onze route komt hier ook voorbij. We volgen ze een stukje in tegenovergestelde richting en maken vervolgens gebruik van de inkorting, een doorsteek waarmee je de 15 km lange wandeling kunt inkorten tot 9 km. We komen bij een akkertje waar het jonge graan staat te verpieteren. De met wilde bloemen ingezaaide kruidenstrook staat er niet beter bij… De natuur lijdt onder de hitte en de droogte! Er staat een bankje, in de schaduw, en we zetten ons. Tijd om wat te drinken en iets te eten: wat nootjes en een haverreep met carrot cake smaak.

We zetten de wandeling voort en ja hoor, de routebeschrijving is voortreffelijk, al ben ik blij met het kaartje dat erbij staat… Een kaart vind ik nog altijd onontbeerlijk, en dan heb ik het over een papieren ding, geen digitale kaart hoewel die – toegegeven – soms óók heel handig zo niet onontbeerlijk kan zijn!

We lopen over de Vliegheide en over de Nieuw Bussumerheide en daar maken we opnieuw gebruik van een inkorting (waarmee je oorspronkelijke wandeling 3 km korter maakt; voor ons is dat van geen belang). De route kronkelt over smalle paadjes door het bos naar de Sijsjesberg, een door mensen opgeworpen heuvel waarvan de top op 25,7 meter boven NAP ligt. Aan de andere kant dalen we af door een holle weg. We horen het gejoel van de jeugd die zich vermaakt in het gelijknamige zwembad aan de andere kant van de heuvel.

De route kronkelt verder, we moeten de beschrijving er echt goed bij houden, want om de haverklap sla je linksaf, rechtsaf; het ene paadje is nog smaller dan het andere… Dan staan we weer op dezelfde plek op de N527. We steken over en lopen verder. In het bos is een uitgestrekte natuurkampeerplaats waar de route omheen trekt. Af en toe komen we langs een akkertje maar meestens lopen we door bos. Veel loofbos (eik), maar ook dennen groeien hier – en sparren hébben hier gegroeid: de letterzetterkever heeft de sparren te grazen genomen!

Na een tijdje lopen komen we weer uit op de Tafelbergheide. We zetten ons op een bankje en verpozen een weinig, zoals Maria en Jozef dat op weg naar Bethlehem deden… Aan het begin van onze wandeling waren we hier dichtbij… het is dan ook niet ver meer naar de auto.

De Goeie Gooier is helaas volgeboekt, en dus besluiten we thuis maar een hapje te eten. We vinden dat we vandaag echt gebikkeld hebben. En Bikbergen: inderdaad, we passeerden deze villawijk van Huizen… Zo, nu weet je ook waar je naar moet zoeken als je deze wandeling wilt maken: Bikkelen bij Bikbergen van mooisteroutes.nl. Wel even lid worden (iets van een tientje per jaar, en dan kun je honderden wandel-, fiets- en kanoroutes downloaden).

De blauwe stipjes geven de route aan die wij hebben gelopen. De andere stippen hebben niets te maken met onze wandeling: deze kaart is gefotografeerd op de parkeerplaats. Je ziet ook dat er een stuk mist van de door ons gelopen route…