Toen ik nog in Antwerpen woonde, ging ik met enige regelmaat naar voorstellingen in de Studio Herman Teirlinck, een opleidingsinstituut voor toneel & kleinkunst. Een van de jaarlijkse hoogtepunten waren de musicals die de studenten opvoerden met als absoluut hoogtepunt de Rocky Horror Picture Show. In de SHT maakte ik kennis met het fenomeen musical.

Sindsdien heb ik niet zoveel musicals meer gezien. Behalve Jesus Christ Superstar konden en kunnen (Nederlandse) musicals me niet echt bekoren… Ik vind ze vaak gekunsteld en de muzieksoort doet me weinig. Van één musical heb ik spijt dat ik ‘m niet heb gezien: de musical Ludwig2. Vrouwlief en de kinderen gingen kijken toen we op vakantie waren in Allgäu, in het theater aan de Forggensee. Zij kwamen wild enthousiast naar buiten – en de CD hebben we tijden grijs gedraaid. In 2019 wordt Ludwig2 weer opgevoerd. Hmm… zal ik!?

Gisteren echter gingen we op uitnodiging van zoonlief mee naar Katwijk om te kijken naar Soldaat van Oranje. Deze musical draait al jaren – en al jaren verkondig ik dat ik er wel eens naartoe wil. Zoonlief trakteerde pa en ma voor hun jaardagen.

De autorit door de donkere polders ten zuidwesten van Schiphol had iets lugubers, vonden wij. Er hing een onaangenaam gevoel van drukte… Uiteindelijk reden we het terrein op van een oude vliegbasis, Valkenburg, waar Soldaat van Oranje gespeeld wordt in Theater Hangaar. Wat een locatie! Best een beetje surrealistisch!

We waren vroeg en dronken eerst wat in de grote hal. Hoewel het een grote, hoge ruimte is, zijn de inrichters erin geslaagd er een gezellige sfeer te creëren. Daar kunnen de jongens en meisjes van de VUE bioscoop in Alkmaar nog wat van leren!

Over de voorstelling kan ik kort zijn: indrukwekkend, meeslepend, goed gezongen en geacteerd, en technisch waanzinnig mooi voor mekaar. Een echte belevenis… Vrouwlief ontmoette er een oud-collega: die kwam voor de 12de keer kijken. Nou, dat zegt wel wat hé. Net als het feit dat deze musical al zolang draait…

Wij zaten op de eerste rij, in het midden. De favoriete plek van zoonlief maar angstvallig gemeden door zijn ouders. Echter, vanaf deze plek zaten we middenin het verhaal. Soms was het jammer dat we niet het complete overzicht hadden, maar daar valt prima mee te leven. Foto’s maken mag niet, we deden het stiekem toch wel.