Na een rustige start rijden we rond 11.30 uur naar Merschbach. Daar nemen we een smalle asfaltweg, een sluiproute door het bos, naar Haag. We rijden langs een weiland met koeien en zien een kalfje staan, gevangen in het prikkeldraad! De ongeruste moeder staat er loeiend bij… We stappen uit. Het kalfje is helemaal nat, het is echt net geboren! Het is gelukkig niet zo lastig om het beestje los te maken, het dier is ook helemaal niet bang, maar het staat nu wel aan de verkeerde kant van de draad. Moeder koe is er niet gerust op en maakt een herrie van jewelste; ook maakt ze aanvallende bewegingen. Het kalf optillen lukt me niet – te zwaar! Dan moeten we maar proberen om het onder het prikkeldraad door te schuiven. Dat lukt helaas niet. We besluiten terug naar Merschbach te rijden en de boer te zoeken. In de eerste bocht komt er een auto van beneden aanscheuren. De bestuurster stopt en vraagt geagiteerd of we een kalfje hebben gezien. Ze is gewaarschuwd door een wandelaarster. Haar man, de boer, is in Trier voor zaken, hij heeft haar naar boven gestuurd. Ik leg in mijn beste Duits uit dat we das Kälbchen aus das prickeltrat haben losgemacht. Daar is ze duidelijk van gecharmeerd. We rijden terug naar de plek waar het kalfje ligt. Het beestje is opgestaan. Samen lukt het om het dier het weiland in te duwen. Twee minuten later staat het bij de moeder die nog altijd van slag is. En dan laat de natuur weer eens zien hoe wonderbaarlijk ze in mekaar zit. Het kalfje gaat op zoek naar de uier! Van wie heeft het dat geleerd!? Zo mooi om te zien… Het duurt even, maar dan heeft het beestje een tepel te pakken en zuigt genoegzaam de eerste moedermelk naar binnen. We nemen hartelijk afscheid van de vrouw en rijden verder naar Haag…