Hier zitten we dan, maandag, late namiddag, in Der Alte Mühle in Heimbach. Moe en voldaan. We hebben net besteld. Na het eten rijden we naar huis… We hebben vier heerlijke dagen achter de rug (en een beredrukke week voor de boeg maar daar denk ik liever niet aan).

Na het ontbijt maken we de kamer leeg en rekenen we af. Dan tuffen we op ons gemakje van Gemünd naar Heimbach, een aardig dorp in de vallei van de Rur. Blikvanger is de burcht, uit rode zandsteen opgetrokken op een hoge rots boven de rivier!

We lopen langs de Heimbachsperre, een stuk van de Rur, die in Heimbach is afgedamd. De lucht is blauw, het is heerlijk fris, er staat geen zuchtje wind…

Daar waar de vallei op zijn smalst is, steken we de rivier over. Even denken we dat er een soort gebedshuis staat, maar het is een hydro-elektrische centrale die is ondergebracht in een jugendstil gebouw!

We stijgen flink wat metertjes. Tegen de heuvel is een Landal Park gebouwd: huisjes en flatgebouwen. Hoe halen ze het in hun hoofd, hoe krijgen ze het voor mekaar om op zo’n plek zo’n landschappelijke miskleun neer te zetten!? Nationaal Park of niet, voor de macht van het geld wijkt (bijna) alles…

Bij de Rurtalsperre eten we onze broodjes op. Ook dit stuwmeer is nog lang niet op zijn normale niveau!

Over mooie, brede boswegen wandelen we verder: we doen iets minder dan twee uur over de zeven kilometers van de Rurtalsperre naar de Abtei Mariawald. Die ligt maagdelijk wit te blakeren in de zon.

Het is een Trappistenabdij, maar de paters brouwen hier geen bier meer, nee, ze maken soep! Met name hun erwtensoep is wereldberoemd, elke pelgrim kon (kan?) hier aankloppen voor een kom erwtensoep. Je kunt ze – ingeblikt – kopen in de abdijwinkel. Vrouwlief bestelt een bord Erbsensuppe mit Bockwurst, ik neem gebak met een glas Fluitter.

Dit bier wordt, naar aloud recept van de abdij, door de grote brouwerij in Bitburg (Bitte ein Bit) gebrouwen en het is verrukkelijk!

Rest ons de afdaling naar Heimbach – en we kiezen voor de lange variant, dus nog zes kilometertjes erbij… We lopen door gevarieerd bos en overal zien we omgewoelde aarde: het werk van everzwijnen! Er moeten er hier veel leven, maar we horen of zien er geen een…

Net voor we Heimbach inlopen, zien we eindelijk een paar grote, gave vliegenzwammen! Daarmee is de cirkel voor dit weekend rond… Wie dit leest en Marc heeft gekend, weet wat ik bedoel…

De omelet mit Pommes und Salat wordt op tafel gezet, ik drink er een alcoholvrije Weizen bij. Dan is het tijd om op huis aan te koersen… Kwart voor zeven. Met wat geluk zijn we om half elf thuis…