We plakken er nog een dagje aan vast: jazeker, zoals gepland! Na het ontbijt maken we de kamer leeg en rekenen we af. We gaan lopen vanaf het hotel, op het programma staat de Erlebnisschleife Basaltbogen. We beginnen langs de Wied.

Eerst loopt het pad naast het water maar na een tijdje beginnen we te stijgen en lopen we hoog boven de rivier. De zon staat nog achter de berg dus we wandelen in de schaduw en dat is best frisjes! Opeens lopen we het bos uit, de zon in… wat een weldaad! Je voelt dat het een warme dag gaat worden, er is 26°C voorspeld!

Vanaf Rossbach is het klimmen geblazen! Doel is de top van de ‘berg’, een bazaltrots.

Je ziet heel mooi dat de bazaltrots vele miljoenen jaren geleden is gestold uit vloeibaar magma en zijn typische’orgelpijpenstructuur’ heeft aangenomen. Omstreeks 1875 is men hier begonnen met het ontginnen van deze bazaltkern, er is ruim 30 meter van de top gehaald en wat er nu nog staat is een schamel restant van wat ooit een indrukwekkende vulkaanzuil moet geweest zijn!

We dalen af naar het dal van de Masbach, en aan de andere kant wacht opnieuw een pittige klim! Het laatste stuk gaat door een semi-holle weg – een oud pad, vermoed ik!

Eenmaal boven lopen we door open landschap wat voor een prettige afwisseling zorgt. Overigens moet ik er toch wel meteen aan toevoegen dat we al de hele dag door prachtige, afwisselende bossen hebben gelopen! Aan variatie geen gebrek!

Rest ons de afdaling, terug naar de Wied en hotel Wiedfriede!

Op het terras drinken we nog een kop koffie en eten er, samen met enkele wespen, een stuk pruimenvlaai bij…

We rijden naar Linz am Rhein en nemen daar het pontje over de Rijn naar Remagen. Verderop, in het Ahrtal, gaan we de snelweg op. Zonder fileleed rijden we naar huis…

Het waren vier heerlijke dagen!