Beste lezer, er staat geschreven wied met een d. En wied moet met een hoofdletter, dus: Wied. De Wied is een zijriviertje van de Rijn. Niet wiet dus. Zodoende. O ja, en Friede (hier eveneens met hoofdletter want Duits zelfstandig naamwoord) betekent zoveel als rust. Kortom, wij verblijven heden in hotel Wiedfriede, Gemeinde Dattenberg, Ort Arnsau. Een eenvoudig onderkomen in de vallei van het riviertje de Wied. In de regio Rhein-Westerwald, ergens tussen Bonn en Koblenz.

Na een uitstekende nacht (dank u), een eenvoudig ontbijt, het voeren van het konijn van buurvrouw M. & buurman H. en een blitzbezoek aan de Dekamarkt in De Mare om croissants voor onderweg in te slaan, laten wij dra Alkmaar achter ons… Twee uur later gaan we de grens over en weer wat later verlaten we de snelweg om tien cent per liter goedkoper te tanken dan in Nederland. Rees. Waar we altijd tanken als we langs hier Duitsland in- of uitrijden, en een plek op de aardkloot waar ik al wel eens mijn tanden zet in een Big Mac… Ik beken.

5 km verderop ligt Wasserschloss Anholt. Sehr schön.

We kuieren er wat rond en drinken een kopje koffie in het Parkhotel dat is gevestigd in het kasteel. Op de binnenplaats staan slanke, glimmende Mercedessen waaruit duur geklede heren en dames verschijnen; een tournedos kost er 72 euro. Kortom, een dure koffie. Maar niet getreurd want de locatie is verrukkelijk en het herfstzonnetje is volop van de partij.

Om 15.05 uur arriveren we bij hotel Wiedfriede. We komen even bij van de reis en rijden dan naar het VVV in Waldbreitbach. Een vriendelijke dame heeft ons informatie over de wandelmogelijkheden in de omgeving. Ik schaf twee wandelkaarten aan. Niet eens een tientje… Ik zeg altijd maar zo: een bioscoopkaartje kost om en nabij de tien euro en daar heb je twee uur plezier van. Een wandelkaart kost gemiddeld zo’n zeven à acht euro en meestal heb je daar dagen plezier van. Waarom zou je dus niet een goede kaart aanschaffen!?

In het VVV-kantoortje verkopen ze ook wat lokale kruidenlikeurtjes. Eentje met kummel lijkt ons wel bijzonder. De vriendelijke dame vertelt dat daar onder de toonbank een fles van open staat en ze wil ons wel een slokje laten proeven als we beloven het niet verder te vertellen. Dat beloven we!

Volgens mijn lieve echtgenote is Linz am Rhein een mooi stadje aan de oevers van de Rijn. En dat klopt! Mooie vakwerkhuizen, leuke winkeltjes, veel terrasjes, een Schloss en twee stadspoorten onder een toren. En een veer dat doorlopend de Rijnoevers met elkaar verbindt.

In Waldfriede gaan we aan de Duitse kost… Schweinefleisch, zwiebelen, pommes, salat. Eis. Tomatensuppe voraf. Dunkeles weizen Bier, trocken Riesling. Mein Deutsch ist nicht do gut!

Morgen reizen we nog een klein stukje verder, dan ontmoeten we dochterlief. Dochterlief was vaders jaardagscadeau, alweer heel wat jaartjes geleden. Dat gaan we vieren met een mooie wandeling in de omgeving van Nassau.