Als ik de gordijnen open schuif en de deur naar ons terras open zet, lonkt er een nieuwe, zonovergoten dag. Om acht uur krijgen we ons ontbijt en daarna kunnen we vertrekken. Doel vandaag is La Maison du Parc in het dorpje Millevaches, dat vrij centraal in het Nationaal Park ligt.

Onderweg stoppen we in Bugeat om bij de bakker wat voedzaams en wat lekkers in te slaan. En natuurlijk kijken we even rond. Het is een armoedig dorp, het lijkt me nog niet zo heel lang geleden een welvarender tijdperk beleefd te hebben. Er staan veel winkels leeg en het Café de la Place staat à vendre. Maar het heeft een mooie kerk… De enorme lijsterbes naast de kerk heeft reeds herfstige allures.

We rijden door eindeloze bossen, veel naaldwoud maar gelukkig ook loofbos… De weg klimt gestaag. Millevaches ligt op meer dan 900 meter, onze B&B op 450 meter! Onderweg stoppen we even voor een fotostop: La Vézère slingert zich hier op het hoogplateau door ruig grasland en langs hellingen die met struikheide zijn begroeid. Zo mooi!

Vanaf het Maison du Parc vertrekken er drie wandelingen, wij maken de korte, van vijf kilometer. We lopen net als gisteren over brede veld- en boswegen. Aangenaam lopen en alle gelegenheid om goed om ons heen te kijken, her en der een braam te plukken, een bloem te fotograferen enz.

Als we het bos uitlopen, hebben we een geweldig uitzicht. We installeren ons in de schaduw van een knoestige den en halen de picknick tevoorschijn. Er staat een heerlijk verkoelende bries.

Opeens komt er uit het bos een auto gereden. Hij stopt en de chauffeur loopt op ons af. “Je suis le président du Parc National,” stelt hij zich voor. “Als u 50 meter met me mee loopt, dan vertel ik u wat er allemaal is te zien.” Nou, zonder zijn uitleg hadden hadden we dat niet geweten: aan de horizon ten zuiden van ons onderscheiden we de Puy de Dôme, het massief van de Puy de Sancy en het massief van de Cantal!

De goede man vertelt ons ook nog wat anders. Tot de jaren ’50 van de vorige eeuw stond er zowat geen boom op het Plateau de Millevaches!! Dit was een uitgestrekt gebied met heidevelden en moerassen! Dat kun je je nu, amper 70 jaar later, eigenlijk niet meer voorstellen!

We lopen op ons gemakje terug naar de auto. Ook de terugweg is bijzonder aangenaam…

Vanaf Millevaches rijden we naar La Tourbière du Longeyroux: het is een van de weinige stukken veen die nog redelijk in tact zijn. Er loopt een wandelroute van één kilometer doorheen, een soort leerpad, precies goed.

Tijdens de wandeling zien we in de verte een man die aan grote struiken schudt en met een soort doek iets opvangt. Hij staat nu bij de parkeerplaats. Hij is naturalist en doet momenteel onderzoek naar coccinelles en punaises. Huh!? Hij laat ons plaatjes uit een boek zien: lieveheersbeestjes en wantsen. Aha! Ik vraag hem ook naar de aanwezigheid van otters in het gebied omdat in het logo van het Parc National een otter wordt gebruikt. Hij vertelt dat het Plateau de Millevaches de enige plek in Frankrijk is waar het de otter goed is blijven gaan – in de rest van het land was de otter zo goed als uitgestorven. Gelukkig gaat het stilaan weer wat beter met de otter en breidt hij langzaamaan zijn territorium weer wat uit…

Om vier uur zijn we weer in onze B&B. Relax time! Straks gaan we uit eten in het Hotel de France in Chamberet. Ze hebben daar een goede Franse keuken, is ons verteld. Een mooie afsluiting van ruim vier weken genieten van La Douce France!