Na het verlaten van de N134 die door de Vallée d’Aspe omhoog gaat naar de Col du Somport (1632 m) waar hij Spanje induikt, kruipen we via heel wat haarspeldbochten omhoog naar Lescun, een bergdorp waar de GR10 doorkomt.

In 1979 liftte ik met een vriendin van Antwerpen naar Saint-Jean-Pied-de-Port. Drie dagen deden we erover! Een bevriend stel deed het in 2,5 dag en mijn broer Pol en vriend Peter deden er bijna zeven dagen over! Eenmaal herenigd begonnen we vol goede moed aan onze kampeertrektocht door de Pyreneeën, langs de wit-rood gemarkeerde Grande Randonnée n° 10 kortweg de GR10. Ongeveer tweeënhalve week later zouden we in slecht weer stranden in Cauterets. Als ik het me goed herinner, hebben we twee nachten gekampeerd in Lescun. Het is echter alsof ik er voor het eerst ben…

We parkeren op het eerste het beste plekje bij de ingang van het dorp, trekken de wandelschoenen aan en hijsen de rugzak op. Het is half tien. We lopen het dorp in op zoek naar het startpunt van onze wandeling. Het is er een drukte van jewelste, met name in en om de kleine épicerie die goede zaken doet! Met de fotocamera in de aanslag dwalen we door de smalle straatjes en bezoeken we de kerk en het kerkhof.

Bij een informatiebord komen we erachter dat onze wandeling drie kilometer buiten Lescun vertrekt. Wij daarheen over een smal asfaltweggetje met mooie uitzichten op de bergen… en we maken meteen rechtsomkeer! Want het parkeerterrein aldaar staat overvol, overal staan auto’s langs de kant van de weg en maken wandelaars (veel gezinnen) zich klaar voor de wandeling naar het Plateau de Sanchèse. Veel volk? Daar houden wij niet van.

Voor langere wandelingen met meer klimwerk is het ook vandaag te warm (nog steeds code jaune in de Pyreneeën en UV-waarde 10) Dus tuffen we op ons gemakje richting ons huisje. In Osse-en-Aspe stappen we nog even uit, ons eigen dorpje hebben we nog niet bezocht!

Terwijl we rondkijken en wat foto’s maken, zie ik opeens een kudde schapen uit een straatje stormen! Er lijkt geen eind te komen aan de stroom van dieren. Af en toe verlaten een paar schapen de kudde om zich te laven aan het bronwater in de stenen bakken bij de oude lavoir.

We volgen de kudde door het dorp en lopen mee tot waar ze een ruim weiland inwaaieren. Ik maak een praatje met de jonge boerin. Ze blijkt te wonen op de grote boerderij die we dagelijks passeren op weg naar ons huisje! Ze vertelt dat de schapen van het ras basco-béarnaise zijn. Het zijn mooie beesten met gekrulde hoorns! Met dit warme weer gaan ze pas vanavond rond acht uur weer naar de boerderij om gemolken te worden. We mogen een keer komen kijken.

Op weg naar onze gîte zien we rode en zwarte wouwen cirkelen, vlak boven de velden en over ons hoofd. Terwijl we de auto uitladen, scheert er op amper tien meter boven ons huisje een gier langs… Ik ben helaas net binnen, Els is helemaal in de Gloria! In het Cirque de Lescun zagen we vanmorgen al een groep ooievaars (zo’n twintigtal beesten) rondjes draaien. Wat gaaf allemaal!

Na de middag doen we niet veel meer… Rond vier uur is de bakker in Bedous weer open en halen we quiches. Daarna doen we boodschappen in de Intermarché in Accous. 35°C is het in de vallei en er staat een soort woestijnwind… Ik wou dat onze heteluchtverwarming thuis in de winter zo goed werkte!

Hierboven is het twee graden minder warm. De wasmachine draait, ik heb de parasol uit de kast gehaald en een pastis ingeschonken. Boven de vallei cirkelen een paar wouwen. Mijn boek ligt klaar… gaat het er eindelijk van komen?