Ik begin met de mededeling dat we geen grot of kelder hebben bezocht waarin de schapenkaas van Roquefort ligt te rijpen… De overgang van 33 °C buiten naar 5-6 °C was te heftig en eigenlijk hadden we er geen tijd voor. Geen tijd voor!? Wij hebben toch vakantie en dus alle tijd!? Euh… tja, nou, hmm, wij willen altijd meer dan we tijd hebben. Snap je? Want inderdaad, in ons plan-voor-de-dag was een bezoek wel opgenomen… Maar de wandeling duurde langer dan gedacht en we wilden ook nog zó graag de terres rouges (Le Rougier) doorkruisen op de terugweg…

Om 8.15 uur rijden we Plaisance uit, naar Saint-Sernin-sur-Rance. Vandaar volgen we de D999 tot de afslag Roquefort. We parkeren tegenover le Bureau de Tourisme. Daar begint nl. de Sentier des Échelles. Het is een wandeling van 8 km en we doen er een dikke vijf uur over. Dat is iets onder ons gebruikelijke gemiddelde van 2 km/u.

De tocht begint met een steile klim helemaal naar de top van de falaise. Het is een lastig pad én om elke hoek willen we wel een foto maken… Kortom, we nemen de tijd.

Eenmaal boven genieten we natuurlijk van het prachtige uitzicht, maar ook van de bloemen die hier bloeien of gebloeid hebben… De camera’s draaien overuren ( en dat in die hitte).

De afdaling gaat een stuk makkelijker dan de klim, maar ook hier zitten lastige stukjes tussen: rotsig, losse stenen… Daarnaast vraagt het landschap waarin we lopen doorlopend om aandacht…

In de auto hebben we twee flessen water die in een koeltas met koelelementen zitten die gewikkeld is in een deken: dankbaar vallen we aan. Dan vatten we de terugreis aan naar Curvalle. Nu nemen we de binnenwegen en er is weer van alles te zien… Het begint met het Cirque de Tournemire.

Dan rijden we naar St.-Jean-d’Alcas: een 15de eeuws dorpje, amper twee voetbalvelden groot, helemaal ommuurd… Waar vind je dat nog!? Aan de buitenkant ziet het eruit als een burcht, maar binnen de muren staan er huizen en lopen er straatjes…

Onderweg naar Sylvanès passeren we een prachtige 13de eeuwse hoeve, in carré gebouwd…

Het is intussen al ruim na zessen, we besluiten om niet meer te stoppen. Helaas, als je dan door Le Rougier rijdt waar rode aarde het landschap kleurt en waar de avondzon er nog een schepje bovenop doet… dan stop je tóch nog een keer… en nog een keer… en nog een keer!

En als we dan eindelijk weer op de D999 rijden, zien we eindelijk een kudde schapen, brebis, die melk leveren voor de kazen van o.a. Roquefort. Tja, en dan is het zomaar wéér een half uur later…

Om tien voor negen rijden we Curvalle in… Ik zet me op het balkon en schenk mezelf une Avèze in. Dat is een gentiane, ik ben er dol op!