Gisteravond laat kwam de maan tóch nog even door de wolken gluren en konden we een klein beetje meemaken van de maansverduistering… (De foto is een foto van het scherm van mijn grote camera. Links van de kerktoren zie je een flauwe rode maan…)

Dat nachtbraken heeft tot gevolg dat we de dag relaxt starten: om half negen maak ik de dagelijkse wandeling naar Plaisance om brood te halen (vandaag: + pot mirabellenconfituur + croissantjes), daatna ontbijten we op ons gemakje. Het is bewolkt en het voelt een stukje frisser.

Om 10.45 uur zetten we de auto op de Parking Cathedrale te Albi. Het eerste uur dwalen we door de winkelstraatjes, daarna betreden we eerbiedig het Palais de la Berbie, waar een museum is ondergebracht met de grootste collectie werken van Henri de Toulouse-Lautrec, wiens moeder ooit de bewoonster van dit paleis was.

Het is ontzettend leuk om werk te zien uit alle periodes in het leven van deze kunstenaar. (Voor meer info over zijn leven, klik hier!) Wat je van hem kent zijn toch vooral zijn affiches die in elke goed gesorteerde posterwinkel te koop zijn. We zijn echter niet blij met het museum: alle kunstwerken zitten achter glas en bij het bekijken ervan hebben we echt last van de weerspiegeling van het licht, of het nou uit slecht geplaatste spots komt of door de ramen (en dan schijnt de zon niet eens!).

Na het bezoek aan het museum eten we een kleinigheid op een terras en lopen dan de kathedraal in. Die is helemaal gebouwd van baksteen. Het is een enorm gebouw, best wel plomp en sober van vorm. Binnen is van soberheid geen sprake, je ziet het al een beetje aan de entree die behoorlijk contrasteert: gotische uitbundigheid!

Dat is echter niets in vergelijking met de uitbundigheid binnen! Onmiddellijk bekruipt mij het gevoel van imponeren en bang maken waar de katholieke kerk groot mee is geworden en eeuwen ook haar macht op heeft gestoeld… Nee, ik word 1000 x meer bekoord door de eenvoud van een eenvoudig romaans dorpskerkje dan door deze uitstalling van pracht en praal… Een en al kitch vind ik het – en juist daardoor kan ik er in zeker opzicht toch nog een beetje van genieten.

Het mooist vind ik de voorstellingen op de muren onder het orgel: hemel en hel… De hel lijkt me niet echt aantrekkelijk, als ik op deze verbeelding moet afgaan!

Na al dit geestelijke geweld laven we ons materialistisch mensdeel aan de overdaad van de Géant Casino alvorens terug te keren op onze honk. Onderweg moeten we keihard remmen voor twee ronddolende hazewindhonden die argeloos de D999 oversteken, kruisen twee jonge reeën ons pad en zien we een reusachtige kudde schapen uit een zijweg komen en het erf van een boerderij opstormen. Een grote stofwolk! Bonanza! We vermoeden dat de melk van deze schapen gebruikt wordt voor de productie van kaas, misschien wel Roquefort.

(Deze foto is ook weer een foto gemaakt van het schermpje van mijn grote camera.)