1977. Queen Elisabeth’s Silver Jubilee: 25 jaar op de Britse troon. Het jaar ervoor, 1976 dus, ben ik voor het eerst op vakantie geweest in Groot-Brittannië, eigenlijk alleen maar in Engeland. Mijn vader had een soort Grand Tour uitgestippeld. We sliepen in jeugdherbergen en bezochten steden en national parks (o.a. Yorkshire Dales en Lake District). Ik was verkocht… Ik geloof niet dat er sinds 1976 een jaar voorbij is gegaan zonder dat ik in het Verenigd Koninkrijk ben geweest! Later, in 1985, liep ik op Offa’s Dyke de vrouw tegen het lijf met wie ik vier jaar later in het huwelijksbootje zou stappen. Maar dat is een ander verhaal.

Een vriend van me heeft een heleboel dia’s ingescand. Hij heeft daar een ‘snelle methode’ voor. Persoonlijk vind ik de kwaliteit tegenvallen – daar staat wel tegenover dat hij in een paar dagen 3000 dia’s digitaal heeft vereeuwigd… Dat zou mij, met mijn eigen diascanner, maanden kosten!

De eerste diadoos bevat een lader met dia’s van mijn eerste wandelvakantie in Engeland: de Pennine Way. Het jaar na de Grand Tour, in 1977 dus, wilde ik terug naar Engeland. Samen met vrienden was ik van plan de GR5 te lopen (van de Ardennen naar de Middellandse Zee) maar de UK-koorts deed de plannen veranderen: het werd de Pennine Way! Drie weken trokken we over de Pennines, over moerassen, door beekjes, langs muurtjes…

We kampeerden. Dat had ik nog nooit gedaan. Ik had de grootste rugzak gekocht die er op dat moment te koop was (een Bergans) en die zat propvol. Hij woog, afhankelijk van of er eten en drinken in zat (of niet), tussen de 25 en 30 kg. Het was berezwaar… We vertrokken in Edale, als ik het me goed herinner, met zijn zevenen. Ik eindigde, om allerlei redenen, alleen. In Byrness – niet eens in Kirk Yetholm! Die laatste 35 km gingen over de Cheviot Hills en het werd ten stelligste afgeraden om die etappe alleen te lopen. Er waren daar doden gevallen, weggezonken in de moerassen!

De Pennine Way is nog altijd een iconisch long distance footpath. In de loop der jaren is het pad wel ‘geciviliseerd’, met name om de enorme erosie tegen te gaan die de tienduizenden wandelaars (elk jaar weer) veroorzaken in het landschap: erosion control noemen de Britten dat.

Hieronder enkele foto’s-van-dia’s. Nogmaals, de kwaliteit is niet echt je-dat, maar de beelden roepen – bij mij althans – prachtige herinneringen op.

De klim naar Kinderscout

Black Moss

Malham Cove

Over eindeloze moors…
(Tan Hill?)

Hadrian’s Wall

Op zaterdag 13 oktober, daags voor de verkiezingen (in België), organiseren we met een paar mensen in de jeugdherberg van Zoersel een ‘dia-avond’: we blikken ongeveer 45 jaar terug, alle vakanties en weekends die we met de ZweZweZwe-vriendenkring ondernamen, komen langs. Bovenstaande beelden worden daar zeker geprojecteerd…