Na een goede nachtrust en een lekker cooked breakfast in de Sambuca Blue Bell Inn, rijden we weer naar Seahouses. Vandaag gaan we mee op een day trip: we zullen twee eilanden bezoeken, Staple Island en Inner Farne (waar we vrijdag ook al waren).

Over een glad zeetje voert de boot ons via een rotseiland waar zeehonden liggen naar Staple Island: klein, vlak, rijk aan bird life. Maar vergis je niet: aan land komen is niet vanzelfsprekend! De boot meert – min of meer – aan bij een hoge, betonnen steiger met steile trappen tegen de rotswand op. Op Staple Island verblijven een paar medewerkers van de National Trust, de rangers. Zij komen assisteren bij de landing. De Glad Tidings IV gaat op en neer op de deining. Voor we van boord gaan roept de kapitein dat we om 12 uur weer bij de steiger moeten staan.

Ondanks de kalme zee is de deining forser dan de kapitein heeft ingeschat. Er zijn al zo’n 20 mensen aan land als Els en ik aan de beurt zijn. Het is even wachten op het goede moment om de stap aan wal te wagen. Ik begin aan de klim omhoog, als ik achter mij de kapitein hoor brullen naar de ranger die bovenaan de rots staat: “Bring them all back down on board!!” Hij vertrouwt de deining niet, legt hij uit als iedereen weer – teleurgesteld! – aan boord zit. Als hij ons nu aan land laat gaan is de kans groot dat we straks niet meer van het eiland kunnen. “I have to assess the situation and make a decision now… The swell is too high! Safety first, folks.”

Ter compensatie zoekt hij een paar interessante plekken op waar je vanaf het water goed kunt vogels kunt spotten…

Dan varen we terug naar de haven waar we ruim een uur de hebben vooraleer we opnieuw inschepen en naar Inner Farne worden gebracht. Om kwart over een gaan we daar aan land. Om vier uur moeten we weer bij de boot zijn. Tijd genoeg dus om vogels te bekijken! Vooral de puffins zijn zo leuk!

Om half vijf zijn we terug in Seahouses. We rijden gauw naar Embleton om ons op te frissen en even te rusten. Als ik in de spiegel kijk, stel ik vast dat ik behoorlijk verbrand ben… Zon, water, wind… ‘k Had het kunnen weten!

Om half zeven zijn we opnieuw in Seahouses. We hebben afgesproken met Cheryl en Frank. Cheryl is mijn pen friend: in 1973 wisselden we onze eerste brieven uit, in 1976 bezocht ik haar voor het eerst en sindsdien hebben we altijd contact gehouden en elkaar af en toe opgezocht. Cheryl en Frank wonen al iets meer dan een jaar in een stadje net over de Schotse grens, een uurtje rijden van Seahouses… In The Bamburgh Castle Hotel zitten ze ons op te wachten. Onder het genot van een biertje (Farne Island bitter, gebrouwen door Hadrian Border Brewery) en een hapje kletsen we de tijd weg…

En zo komt ook aan deze dag een einde… Time flies when you’re having fun! Wat zijn de Farne Islands een prachtige bestemming voor een lang weekend… Jammer dat een overtocht van IJmuiden naar Newcastle zo duur is, anders zaten we hier vast wat vaker!!