Ook vandaag staan we al vroeg bij de bakker, maar helaas: lundi, jour de fermeture. Dan maar de Maas overgestoken en ja hoor, daar vinden we een boulangerie ouverte.

Na het ontbijt rijden we door de Maasvallei naar Fumay en vandaar de grens weer over. We parkeren de auto in Oignies-en-Thiérache. We maken vandaag een wandeling ten zuiden van het Viroindal: eindeloos uitgestrekte bossen liggen hier…

Al gauw laten we het dorp achter ons. We lopen over een schitterend bospad door mooi gevarieerd loofbos met relatief veel lichtinval. Na ruim twee kilometer wordt het pad opeens een holle weg en dalen we af naar een valleitje.

Net voor we het riviertje Le Ruisseau Delûve oversteken, komen we langs een prachtig gerestaureerd huis… Dan volgt een steil klimmetje (een kuitenbijter noemen we dat) en vervolgen we onze wandeling over mooie boswegen. Op opengekapte stukken bloeit de brem uitbundig.

Op een gegeven moment lopen we op de Belgisch-Franse grens en komen we bij La Folie.

Iets verderop zetten we ons in de schaduw om iets te eten en te drinken. We belanden terug in het dal van de Ruisseau de Delûve die we stroomopwaarts volgen tot een pad ons door een zijvalleitje omhoog voert naar de weilanden bij Le Mesnil.

De zon brandt onbarmhartig op onze hoofden nu we uit de beschutting van het bos zijn. In Le Mesnil is geen kroegje dus zoeken we een bankje bij de kerk om de meegebrachte lunch (stokbrood, wordt, kaas) naar binnen te werken…

Het betrekt. De wolken veroveren in rap tempo het blauwe uitspansel en er blijft nog maar schaarse ruimte voor de zon!

We verlaten de ene bewegwijzerde route en steken door naar een andere bewegwijzerde route. Hier wordt amper gewandeld. We zijn nog geen 500 m het bos in of Ruud ziet een hert wegschieten!

De kaart klopt voor geen meter, wegen en brandgangen zijn verdwenen, nieuwe zijn ontstaan. We lopen op gevoel en op de zon. Mijn kompas haal ik alleen uit mijn rugzak als ik het écht niet meer weet. Aan het einde van een brandgang vermoed ik achter wat dode bomen nog een pad. Mijn gevoel klopt en binnen 10 meter staan we op een verharde weg en weet ik precies waar we zijn.

Over brede boswegen (een beetje saai…) lopen we de laatste kilometers naar Oignies. We vinden meiklokjes langs de weg, dat is dan weer heel bijzonder!

Uiteindelijk (we passeren nog een vluchtelingencentrum van het Croix Rouge!) zijn we terug waar we begonnen, bij de kerk van Oignies. Het terras van Café de l’ Église lonkt, we geven toe. Wat leuk, ze verkopen hier twee streekbieren, gebrouwen door Brasserie des Eaux Vives in Romerée: Dame Bibiche (une blonde) en Monsieur Mouche (une brune). Dame heette eerst Mam’zelle Bibiche maar is in december 2017 getrouwd met monsieur en heet sindsdien dus Dame Bibiche.

Onderweg naar ons huisje in Aubrives, Les Chalets stoppen we nog in Hierges om het middeleeuwse dorp en het kasteel te bewonderen. Het dorpje is aardig. Van het kasteel vinden we niet eens de ingang – wel de achterpoort en daar staat dat je moet reserveren voor een bezoek…

Dan maar naar onze Bergerie! Grote pot thee, ligstoel in de tuin, wegsoezen. En vanavond naar Givet om een hapje te eten. Morgen nóg een dag! 😀