Pinksteren. Om kwart over zeven staan we al bij de bakker in Vireux. Heerlijke baguettes in allerlei soorten en maten, croissants, pains au chocolat. Op de terugweg stuur ik mijn bolide Aubrives in, tot aan de Maas. Er hangen nevelflarden boven het spiegelgladde water.

Na een heerlijk ontbijt rijden we België weer in. We parkeren bij het voormalige stationnetje in Vierves-sur-Viroin. Het is nog steeds fris maar je voelt de kracht van de zon: het gaat niet lang meer duren voor de sweater uit gaat!

Het huis op de foto hierboven: daar heb ik drie maanden gewoond, in de zomers van 1973 en 1974, als ik het goed heb. De tuin was een paradijs, de Viroin stroomt er langs. We speelden in het water totdat we ontdekten dat alle huizen, ook dat van ons, rechtstreeks het afvalwater afvoerden in de rivier. Mijn vader had niet zoveel vakantie, in de weken dat hij er niet was moesten we boodschappen doen (met name brood en vlees) in Olloy of Treignes. Met behulp van de stafkaart maakten we steeds nieuwe tochten. We zagen geregeld everzwijnen in de bossen boven de Viroin!

Over smalle paadjes tussen de huizen en tuinen klimmen we door het dorp omhoog, vervolgens lopen we eerst over een mooi bospad en ten slotte tussen de korenvelden richting Treignes.

We drinken er iets in de Espace Arthur Masson: Ruud een koffie en Rik une Toine brune, gebrouwen in Falmignoul door brouwerij Le Caracole.

We dwalen door het dorp en steken de Viroin over via de mooie oude brug. Ooit was er een tijd dat hier geen brug was, maar een gué, een doorwaadbare plaats. Aan de kant van de kerk woonden de ambachtslui (bakker, slager, …), de boeren en herders, en kunstenaars die afkwamen op het romantische karakter van het dal. Aan de andere kant woonden de houthakkers, de kolenbranders en de jagers – de mensen die van het bos leefden. Op een oude foto (infopaneel) is te zien dat de heuvels met de tiennes helemaal kaal zijn gevreten door de dorpskudde met geiten en schapen!

Over schaduwrijke paden lopen we door de vallei terug naar Vierves. We komen langs de auto en steken, net als vanmorgen, de Viroin weer over. We beginnen aan de tweede lus van onze lemniscaatwandeling. Nu echter klimmen we naar de Place Albert 1er bij de kerk en bij de toegangspoort tot het kasteel (propriété privé). Via een straatje dat verandert in een smal paadje, klimmen we verder naar de grote weg die we oversteken. We lopen weer aan de kant van de tiennes. Op een informatiebord lees ik dat het hier ’s zomers erg droog en heet kan zijn. De tiennes zijn op het zuiden gericht en droog vanwege de poreuze, kalkachtige bodem. Er worden hier op een zomerse dag temperaturen gemeten van +50°C!!

Bij de Roche Madoux gaan we onze lunch soldaat maken: stokbrood en fromage du Comté. En dan doe ik een ontdekking! Pal naast de plek waar we zitten groeit een klein, bijzonder bloemetje: een wit bosvogeltje. Het wit bosvogeltje is een soort orchidee. Ze wordt in België en Nederland met uitsterven bedreigd. De plant dankt zijn naam aan de witte bloemen en de favoriete standplaats aan de bosrand.

Tijdens de afdaling van de Roche Madoux zie ik ook nog een keverorchis! Mijn dag kan niet meer stuk.

Door de brandende zon lopen we tussen weilanden vol boterbloemen en margrieten naar Olloy. Inderdaad, wat is het hier heet: je ruikt gestoofde Ruud en gestoofde Rik!

In Olloy kruisen we andermaal de Viroin. Ik ga op zoek naar boulangerie Chez Antoine. Ja! ze bestaat nog maar is vanmiddag helaas gesloten… Ah! het is puur jeugdherinneringen ophalen tijdens deze tocht.

We lopen langs de boszijde van de vallei terug naar Vierves. Vanmorgen hebben we de stoomtrein een paar keer gehoord en ook nu laat de trein de stoomfluit weer klinken door het dal. Tussen de bomen door, aan de overkant van de rivier, vangen we een glimp op van de rijdende stoomtrein…

Bij het binnenlopen van Vierves kunnen we nog een mooie blik werpen op het kasteel dat in de helling naast het dorp is gebouwd. Een schitterend gebouw is het, ik zou het graag een keer bezoeken!

Met een omweg via Olloy, Oignies en Le Mesnil rijden we naar Mazée vanwaar we zo weer in het dal van de Maas zijn. We installeren ons in de tuin met een grote pot thee… en dan gaat het onweren! Boemerdeboemerdeboem!