Al gauw trekken de wolken op en stuurt de zon haar stralen door de gaten in het wolkendek om de kletsnatte aarde daaronder wat op te drogen… Wij rijden Eskdale in en parkeren niet ver van Dalegarth Hall. Over een smal en rotsachtig pad klimmen we omhoog naar de Stanley Ghyll Force, die na de zondvloed van afgelopen nacht aardig gezwollen moet zijn. De beek dondert veelbelovend door het ravijnachtige dal naar beneden… En ja hoor, met volle kracht stort het water zich in de poel onderaan de waterval.

Via een ander pad gaan we hogerop. Hier hebben we in de herfst van 2016 ook gewandeld en we koesteren de herinnering aan de mooi gelegen boerderijen hierboven en aan het uitzicht op het massief van Scafell, Engelands hoogste berg (978 m).

Langs de boerderijen Low Ground en High Ground klimmen we gestaag verder naar Birker Fell. Overal lopen schapen met lammetjes. Het Lake District-schapenras bij uitstek zijn de Herdwick schapen. Ze hebben een grijsbruine vacht en hun lammetjes zijn pikzwart; eenjarige Herdwicks zijn donkerbruin. Het zijn schapen die zelfs in de winter in de bergen kunnen overleven. Dankzij het beschermerswerk van Beatrix Potter bestaat dit ras nog!

Ons einddoel voor vandaag is Devoke Water. Het is het grootste tarn in het Lake District en ligt op Birker Fell, 1 km ten westen van de weg tussen Eskdale en Ulpha, op 223 m hoogte; het is 14 m diep.

Aan het meer staat een bijzonder boothuis. Het heeft twee verdiepingen, de onderste biedt beschutting voor een bootje waarmee vissers het meer op gaan. Wij eten op de trappen die naar de voordeur leiden; we zitten heerlijk in de zon en uit de (koude!) wind.

Vanaf Devoke Water lopen we over een drassig pad naar het gehucht Woodend: het einde van de wereld. Ons pad arriveert aan de achterzijde van de boerderij, het lijkt erop dat we het erf over moeten, maar daar staan, tussen twee hekken die we door moeten, enkele koeien met kalfjes – en een stier! Via allerlei doorgangen lopen we om de stallen en het erf heen en belanden uiteindelijk op de weg, waar een herdershond met de oren plat in de nek ons staat op te wachten. Hij blaft niet, maar houdt ons nauwlettend in de gaten. Wij zijn braaf en verwijderen ons van de schitterende, oude boerderij… De boer komt aanrijden op zijn tractor, hij zwaait vriendelijk naar ons.

Nu volgen 2,5 km asfalt; het alternatief is een pad in de flank van de heuvel maar dat ziet er nat uit. Zo komen we weer bij High Ground. Nu maken we een omweg langs de mooie boerderij Birkerthwaite alvorens via Low Ground weer af te dalen naar Eskdale. De zon is intussen verdwenen en er hangen zelfs wolken die regen voorspellen. Gelukkig houden we het helemaal droog.

Over een zgn. drove road dalen we af naar Dalegarth Hall en de auto. Via een drove road , meestal vrij breed en tussen twee muren, werden vroeger in het voorjaar de schapen van de vallei naar de hoger gelegen boerderijen geleid – en in het najaar weer naar de vallei.

Het was opnieuw een mooie dag en we hebben heerlijk gewandeld, ondanks de koude wind die met name daarboven op Birker Fell vrij spel had!