Als ik om 7 uur (thuis is het al 8 uur…) de gordijnen open trek, aanschouw ik een onbewolkte hemelkoepel, maar als we twee uur later de eerste stappen zetten op een pad dat ons omhoog voert boven Dunnerdale, werpen eindeloze wolkentreinen reeds hun eerste schaduwen op het land.

De bridle way stijgt en stijgt, mijn ongeoefende spieren worden op de proef gesteld. Aan de andere kant van de heuvel dalen we over een mooi oud farm track af naar het gehucht Broughton Mills. Het is 11.55 uur en over vijf minuten gaat de pub open. Goed getimed!

In de pub ontdek ik dat ik mijn wandelstok ergens heb laten liggen. Mijn hersenen kraken: wanneer had ik dat ding nog!? Uiteindelijk weet ik het weer: bloeiende daslook! Ik maakte een paar foto’s en heb mijn wandelstok toen in de wegkant gelegd. Een kwartier later zit ik weer in de Blacksmiths Arms – mét wandelstok – en bestel ik een Blonde Sunset van Cross Bay Brewery.

De waard heeft een vuur aangemaakt, gezellig! Als de zon even doorbreekt, rekenen we af en gaan we naar buiten. We hebben nog geen tien stappen gedaan of het begint te regenen! Holy shit, ik vind mijn paraplu niet! Gelukkig is de bui van korte duur en breekt de zon opnieuw door.

Over het public footpath door de weilanden langs de rivier lopen we naar Croglinhurst. Vandaar voert een steil pad ons over de heuvel terug naar Dunnerdale. Over een eindeloze forest road lopen we naar Ulpha. We wandelen door bossen waar boshyacinten en wilde narcissen groeien. De hyacinten moeten eigenlijk nog komen, de narcissen zijn bijna uitgebloeid.

Ondanks de kou en de vele wolken hebben we heerlijk gewandeld. We zijn, op twee mensen na, niemand tegengekomen… en dat vinden wij prima!

Bij thuiskomst in ons huisje zetten we een grote pot thee en de kachel wat hoger.