Als er iemand een hekel heeft gehad aan lanterfanten, dan is het mijn vader wel. “Zit niet zo te lanterfanten!” kon hij ons toesnauwen. In de ogen van mijn vader was het leven kort en elke minuut ervan moest geleefd worden op een nuttige manier. O, hij kon zich na een picknick in de rand van een bos wel lekker neerleggen en een dutje doen hoor! Dat was op de een of andere manier óók nuttig. Maar o wee als wij op het muurtje zaten of in de zetel hingen niks te doen… Niet lanterfanten zat tussen mijn oren gebeiteld! Een stevige ouderboodschap, noemen ze dat in de psychologie. ‘k Had en ‘k heb er nog wel eens last van.

Misschien was het wel daarom dat ik het boek De Lanterfanter van de Turkse schrijver Yusuf Atilgan heb gelezen. Hoewel… de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het een tip is van mijn vriend Metin. Een goede tip!

Yusuf Atilgan heeft slechts drie boeken geschreven: De lanterfanter dus (gepubliceerd in 1959), Moederland hotel (1973) en een kinderboek dat postuum het levenslicht zag… Beide romans zijn eigenlijk nog maar recentelijk vertaald uit het Turks. Atilgan wordt beschouwd als een pionier van de moderne Turkse literatuur. Voor die andere Turkse schrijver en Nobelprijs-winnaar, Orhan Pamuk, was Atilgan een voorbeeld, een leermeester, een held… Dat zegt natuurlijk wel iets.

Ik vertrok maar langzaam in De lanterfanter. Lezen – wegleggen – lezen – wegleggen – … Dat komt omdat ik totaal geen idee had hoe het verhaal zich zou ontwikkelen. De schrijver leeft zich helemaal in zijn hoofdpersoon C. in. Eigenlijk lees je zijn gedachten en die zijn springerig. En dat is ook het karakter van het eerste deel van het boek. Er worden snippers informatie op je afgevuurd en je moet aandachtig lezen om ze op te pikken. Voor mij kreeg het verhaal meer samenhang toen ik in het deel Zomer begon (het boek bestaat uit vier delen, de vier seizoenen). Vanaf dat moment kon ik het niet meer wegleggen!

Alles bijeen een prachtig boek. Ik ga zeker ook Moederland hotel lezen. Maar eerst staan er een paar andere schrijvers in de planning (voor de leesclub): Han Kang (een Koreaans schrijver), Kees van Beijnum (Nederlander) en Joseph Roth (Oostenrijker). Overigens las ik de afgelopen weken ook met héél veel plezier twee juweeltjes van Toon Tellegen: De trein naar Pavlovsk en Oostvoorne en Een vorig leven.

Wil je meer informatie over De lanterfanter? Klik dan hier.