Het is zaterdagavond. De houtkachel brandt en verjaagt de vochtige kilte die in het huisje hing toen we 2 uur geleden aankwamen. Af en toe een roffel tegen de ruiten, de laatste stuiptrekkingen van storm Brian. We zijn in Rhyd, zo klein dat de tomtom het niet kent. Het dichtstbijzijnde dorpje is Garreg, iets verder weg en wat beter bekend liggen Porthmadog (aan zee) en Blaenau Ffestiniog (leistenen mijndorp). This is Wales. Dyma Gymru (volgens Google Translate).

Vanmorgen ging de wekker om half zes. Dat gebeurt alleen maar in een vakantie! Een uur later reden we over de A9 naar Schiphol. Het is elke keer weer een wonderlijke sensatie om vanuit de regen door laaghangende wolken naar het zonovergoten bovenwolkse te schieten!

De landing was pittig, de piloot kreeg spontaan applaus toen het toestel veilig op de tarmac was geland! De bagage kwam vlot en een shuttle bus bracht ons naar het Car Rental Village. Wij huren altijd via Sunny Cars, een autoverhuurbedrijf dat met de ANWB samenwerkt. Je weet nooit welke partner ze ter plekke hebben, dat wisselt namelijk. Deze keer was het – helaas – weer Europcar. Ik hield mijn hart vast, want elke vorige keer met Europcar was er hommeles! En ja hoor… De sleutel paste niet op de auto die op de aangewezen plek stond. Tweede poging, nu wel een auto met de passende sleutel. Wij hebben met schade en schande geleerd dat je je huurauto minutieus moet onderzoeken op schade aan carrosserie en wielen/banden (en overal foto’s van maken). Wel verdorie: een schroef in de linker achterband!! Als je dat niet opmerkt, kost het je £ 450,- (zelf meegemaakt!!) want ze beweren doodleuk dat er vier nieuwe banden onder moeten, voor de veiligheid (en eerlijk gezegd geloof ik daar geen snars van, ze verhuren die auto gewoon opnieuw en proberen de volgende huurder precies hetzelfde te lappen). Dus weer naar ’t kantoor, excuses (aanvaard), wel een grotere auto als pleister op de wonde. Afijn, meer dan een uur later…

Erddig was onze eerste bestemming. Een mooi huis van de National Trust in de buurt van Wrexham. Deze maand is het appelmaand. Vier weekends lang is er vanalles te doen met en rond appels. In de boomgaarden van Erddig staan 148 verschillende soorten appelbomen. Vandaar…

Het is snertweer en de bezoekersaantallen vielen vandaag vies tegen. We keken rond in de NT-shop, smulden van een lekkere lunch in het restaurant, bezochten het huis met zijn unieke verzameling huisraad, genoten van onder onze paraplu’s van een uitstekende brass band die onder een tent op het gazon zat te spelen voor ons en voor de vallende blaadjes, bewonderden de Apple Display en kochten een paar flesjes ter plekke geperste cider en een zakje stoofappels.

De reis ging verder. We deden boodschappen in een Morrison’s supermarkt en reden dan nog anderhalf uur door groene valleien en tussen ongenaakbare bergen wier toppen onzichtbaar waren door regennevels en laaghangende wolken… Af en toe kletterde de regen met bakken naar beneden, de wind rukte aan de auto. Gelukkig konden we tussen twee buien in de bagage naar binnen dragen…

We warmen ons aan een glaasje vlierbessen port likeur. De vakantie is nu echt begonnen!