Daar staat ze dan: mijn smurfencollectie. Links de Schotse smurf, rechts de wandelsmurf en in het midden twee brilsmurfen: een grote en een kleine. Van drie van de vier smurfen weet ik niet meer hoe ik ze in mijn bezit heb gekregen. Maar die kleine brilsmurf… jaaah! daar weet ik het nog van. Die komt uit de cornflakes. Niet letterlijk geloof ik, ik bedoel: de smurf zat niet echt in een doos cornflakes. Je moest ervoor sparen. Tenminste, dat meen ik me te herinneren, mijn geheugen laat me hier in de steek, merk ik.

Dat was in de jaren ’60 van de vorige eeuw! Deze brilsmurf is dus al heel wat jaartjes onderdeel van mijn bezittingen.

Wij hebben wat cornflakes gegeten, toen we klein waren. En ik ben het blijven doen.

Smurfen en cornflakes, twee draadjes in het weefsel van mijn levensgewaad.

Op de laatste dag van onze vakantie sloeg ik nog een flinke voorraad in. Handig, die kilodozen!