Het is alweer enkele jaren geleden dat ik mezelf aanmeldde als Friend of the Classic Malts. Je krijgt dan een whiskypaspoort en als je een distillery bezoekt van die ‘club’ dan mag je er gratis naar binnen.

Ik was die hele vriendentoestand al lang weer vergeten en mijn paspoort, een mooi zwart boekje met ruimte voor een stempeltje bij bezoek, ligt vast in een of andere schoenendoos of is misschien zelfs al bij het oud papier ondergebracht.

Gisteren bezochten we de distillery van Caol Ila op Islay. Bij de kassa vroegen ze of ik een Friend was. Het beeld van het zwarte paspoort schoot me weer te binnen en ik antwoordde in alle eerlijkheid dat ik me ooit had geregistreerd (ik denk in de distillery van Talisker, het kan echter ook Royal Lochnagar geweest zijn…) maar dat ik mijn paspoort niet bij me had.

De goede man keek me even diep in de blauwe ogen en tikte vervolgens £ 0,00 aan op zijn kassa. Een gratis tour, gratis proeven en ook nog eens £ 5,00 korting bij aanschaf van een fles.

Het geeft zo’n fijn gevoel als mensen je vertrouwen! We kregen ook nog een stempeltje, al was hij er niet zeker van dat het rechtsgeldig is…