Het boek As in tas wil ik graag een keer lezen. De titel fascineert me en de schrijver ook. Maar daar gaat dit stukje niet over. Het gaat uiteraard wel over tassen, anders had ik vast een andere titel gekozen.

Wij zijn op vakantie en huren een mooi en rustig gelegen huisje aan de voet van de Cheviot Hills, net over de Schotse grens. Toen we zaterdag omstreeks half zeven het huisje betraden, was het ons huisje nog niet. Maar nu wel. Overal zie je onze eigen spulletjes. Ze liggen verspreid door het huis, op de bank, in de kleerkast, op het logeerbed, in de keukenkast, op de tafel en in de vensterbank. Onze jassen en truien hangen aan de kapstok. Onze wandelschoenen en sandalen staan op een mat bij de voordeur in de keuken. Ook in de badkamer tref je onze spulletjes aan.

En wat nou zo bijzonder is: al die spulletjes zaten in een paar tassen. En als we straks verkassen naar een volgend huisje, dan stoppen we die spulletjes weer terug in een paar tassen. En dan is dit niet meer óns vakantiehuisje maar een vakantiehuisje. ‘Ons’ zit dan in tassen.