Zaterdag 16 april, en we hebben vrienden uit Grenoble op bezoek. Het weer ziet er nou niet zó vriendelijk uit dat het uitnodigt tot een mooie wandeling ergens in de kop van de provincie. Het wordt een heus autotochtje.

Over de West-Friese Omringdijk rijden we op ons gemakje noordwaarts. De eerste stop is in Eenigenburg, we maken een rondje rond de (gesloten) kerk. Onze Franse vrienden zijn verrukt over de verzorging van de huizen, de tuinen, … Dat is in La Douce France wel anders, veel huizen worden verwaarloosd: wij noemen dat pittoresk, maar daar hebben die Fransen toch een andere mening over!

De tocht gaat verder tot Sint Maarten, waar we de Omringdijk verlaten en westwaarts tuffen. Aan de andere kant van het Noord-Hollands Kanaal ligt een klein bos: het Wildrijk, een voormalige buitenplaats en nu een hidden gem te midden van het bloembollengeweld. In deze tijd van het jaar bloeien hier tienduizenden wilde boshyacinten. Door het koude voorjaar loopt de natuur wat achter, maar al heel wat hyacinten hebben voorzichtig hun eerste klokjes ontrold. Een fraai gezicht.

Na een klein uurtje rondwandelen en -kijken, rijden we verder. Wat opvalt is dat er op de velden haast geen tulpen bloeien! De kleur in het landschap wordt vooral door de hyacinten geleverd…

Het wordt tijd om een hapje te eten. Bij de warme bakker in Hippolytushoef op het mooie (voormalige) eiland Wieringen, slaan we Wieringer jodenkoeken in alsmede een zak krentenbollen en een paar hartige baksels. Dit lekkers wordt weggespoeld met een bak koffie in ’t Pleintje, waarna we de beentjes gaan strekken op de Waddendijk, waar een stevig windje staat. Dat het lente is, bewijzen de schapen met hun lammetjes… altijd weer grappig en vertederend. En stiekem heb ik dan tóch zin in een lekker lamsboutje…

Het volgende doel is (het Monument op) de Afsluitdijk: voor buitenlandse gasten altijd een kunstwerk dat bewondering oproept! De toren is open en voor ’t eerst van mijn leven beklim ik hem! Ik ben blij dat ik een sjaal en een warme jas draag!

We keren terug naar het vasteland en volgen de IJsselmeerdijk richting Medemblik, intussen genietend van het weidse uitzicht over de Wieringermeer. Bij de wielen bij het Dijkgatbos, geslagen door de kolkende zee toen de Duitsers in april ’45 de dijk opbliezen, houden we even halt. De tijd dringt, we cruisen door Medemblik en stoppen verderop, bij de kerk van Twisk, volgens mijn bescheiden mening het mooiste dorp van Noord-Holland…

We besluiten de dag met een etentje in de Molenschuur, een nieuw eethuis in Koedijk, naast de molen De Gouden Engel. Net voor een pittige bui Alkmaar bereikt en de nacht begint te vallen, lopen we langs het kanaal weer naar huis.