België. Mijn vaderland. Het land waar mijn wieg stond. Een land waar heel wat inwoners een haat-liefde verhouding mee hebben…
Dat landje staat deze dagen in de spotlights van het wereldtoneel… In de online ‘krant’ De Correspondent wordt het als volgt samengevat, een land waardoor drie breuklijnen liepen en nog steeds lopen:
- De strijd tussen arbeiders en kapitalisten;
- De confessionele tweespalt tussen katholieken en vrijzinnigen;
- De spanningen tussen Vlamingen en Walen.
De meest gekende breuklijn is die tussen Vlamingen en Walen. De afgelopen decennia hebben de Belgische politici veel meer tijd, geld en energie gestoken in staatshervorming dan in samenlevingsopbouw. Ondertussen hebben ze na zes diepgravende staatshervormingen:
- zes parlementen,
- zes regeringen,
- 47 ministers en zes staatssecretarissen.
De hoofdstad Brussel telt:
- negentien gemeenten,
- zes politiekorpsen,
- één overkoepelende regering,
- één parlement
- en twee miniparlementjes, voor de Vlamingen en Walen, die dan nog eens een overkoepelend orgaan hebben met de onwaarschijnlijke naam de ‘Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie.’
Eendracht maakt macht!
Mensen, als je dit toch allemaal leest… en dat voor een landje dat welvarend is, op een kruispunt van culturen ligt, nota bene een groot deel van de Europese instituties huisvest. Als alle politici nu eens zouden stoppen met het uitbuiten van de verschillen om zich te profileren, maar juist al die verschillende kleuren en culturen zouden koesteren en aanwenden om een prachtige samenleving te smeden!
Wat mij betreft zijn er twee verschillen die echt moeten opgeheven worden: die tussen katholieken en vrijzinnigen, en die tussen Walen en Vlamingen. Alle xenofobische energie die daarin wordt gestopt kan dan gebruikt worden voor de opbouw… goed onderwijs, een rijk geschakeerd cultuurleven, fatsoenlijk betaald werk, goede gezondheidszorg enz. Kortom: voor de opbouw van een land van melk en honing. Van bier en frieten. Van… (naar eigen inzicht en smaak in te vullen).
Maar zolang er idioten rondlopen die met vlaggen zwaaien waarop Waalse hanen en Vlaamse leeuwen staan afgebeeld, en zolang de katholieke kerk vasthoudt aan haar machtspositie (ook in het onderwijs), heb ik er een hard hoofd in dat er wat gaat veranderen.
Dood-zonde. Want het is een bijzonder landje. En dat is het.
Ja, zo jammer dat men niet makkelijker over die verschillen heen stapt, het is eigenlijk juist zo leuk al die diversiteit. En ik vind Belgen nog steeds een mooi volk, hoor!