Als je door de natuur wandelt of fietst (of rustig met de auto rijdt), kun je onderweg vaak genieten van de mooiste landschappen. Het vastleggen van zo’n landschap vind ik een hele kunst… Vaak vallen achteraf de foto’s tegen, ze missen de grootsheid die je in gedachten had, de sfeer van het moment, het zweet op je rug, die ene flits zonlicht die net op het moment dat je afdrukte, het landschap in vlammende kleuren zette…

Tegenwoordig waag ik geregeld een poging om een landschap vast te leggen in de vorm van een panorama: ik maak een aantal elkaar deels overlappende foto’s, er angstvallig voor wakend dat de camera op een vaste hoogte zwenkt – wat nooit lukt! Maar toch levert zo’n exercitie af en toe een mooi beeld op, zoals op onderstaande foto, genomen in mei 2015 toen we vakantie hielden in de uitlopers van de Vogezen, meer bepaald het Plateau des 1000 étangs, in de Haute-Saône.