Ik heb in de vakantie minder veel gelezen dan ik had gehoopt, gepland, verwacht. Dat kwam door het mooie weer. Dan zijn wij altijd op pad… Vroeg eruit en laat weer thuis, alles uit de dag halen wat erin zit.

Wildernisjaren

Net voor we vertrokken, las ik Linda Nijlunsings boek Wildernisjaren – Leven met een pelsjager in Alaska. Ik vond het een naar boek, waarin de schrijfster naar mijn gevoel afrekent met een oude liefde. Dit is vast erg ongenuanceerd geformuleerd, maar dat was wel het gevoel dat ik eraan overhield… Voor geen van beiden, de vrouw noch de pelsjager, enige sympathie.

Aangeraakt

Ik keek dan ook op toen ik aan een volgende boek begon: Aangeraakt, door Alexi Zentner. Zomaar – zeg maar: blindelings – uit de bibliotheek geplukt. Het boek heeft een aanverwant onderwerp, in die zin dat het over mensen gaat die in de ruige natuur van Noord-Amerika leven aan een rivier. Hoe anders is Aangeraakt! Na een wat stroeve start vindt de schrijver zijn draai en gaat het verhaal wervelen. Stephen, een pastoor met vrouw en kinderen, keert terug naar zijn geboortedorp om zijn stervende moeder bij te staan. Aan het sterfbed van zijn moeder komen Stephens herinneringen onweerstaanbaar boven: de traumatische dood van zijn vader en zus, maar vooral de geschiedenis van zijn grootvader, Jeannot, goudzoeker en stichter van Sawgamet. Hij kent hem vooral door verhalen die van generatie tot generatie worden doorgegeven: over vreselijke kou, doodvriezen, armoede, houttransporten, goud zoeken, kannibalisme, gouden kariboes, feeën, heksen en monsters die slachtoffers lokken om in de ijskoude rivier te verdrinken. De mensen in die verhalen aanvaarden verlies en verdriet, maar ook de magie in hun leven. Naarmate het verhaal vordert, wordt het steeds meer doordrenkt van magie en dat maakte het boek voor mij buitengewoon mooi.